skip to Main Content

Column Bert Zwart: “Door de knieën!”

Raw,Potato,Food,.,Fresh,Potatoes,In,An,Old,Sack

Luister hier de laatste aflevering van Sport in de Regio:

Luister hier de laatste aflevering van Sport in de Regio:

Het zal zo’n 25 jaar geleden zijn geweest…
Ik was drukdoende met het lossen van zakken aardappelen, à 25 kilo p/st., toen er ‘n donkere Mercedes pal naast mij halt hield. Het raampje aan de bestuurderskant gleed langzaam naar beneden en ‘n wat oudere man met ‘n honkbalpet op, met daaronder uit stekende witte lokken haar, en met óp het petje ‘n groen klavertje met drie blaadjes, wat het logo van Ierland moest voorstellen, sprak mij ernstig aan: “Jongetje… zou je alsjeblieft wél door je knieën willen zakken als je zo zwaar aan het tillen bent! En… zorg in ieder geval dat je onderrug bedekt is met ‘n hemd of iets dergelijks… je gaat anders later echt last krijgen, vriend!”.
Enigszins beduusd knikte ik van ja en zei uit beleefdheid dat ik er voortaan om zou denken, alhoewel ik natuurlijk ook eerlijk moet bekennen dat ik dacht: “Waar bemoeit die kerel zich mee?!”.

Toen ik ‘n week later precies op dezelfde wijze en zo’n beetje ook op hetzelfde tijdstip bezig was met wederom zwaar sjouwen, kwam de donkere Mercedes toevallig ook net weer aanrijden. Dit keer parkeerde de man zijn bolide en stapte uit.
Ondertussen had ik begrepen dat het hier ene mijnheer Koppelaar betrof die naam en faam had gemaakt als Hardloop-Trainer bij o.a. het AJAX van Cruijff, Swart en Keizer en dat hij tegenwoordig Bondscoach was van het Ierse Hockey! Parmantig kwam hij op mij af stiefelen en ging vlak voor mij staan.
“Heel toevallig heb ik jou afgelopen zondag zien voetballen bij Meervogels 5… je doet me heel erg denken aan Johnny Rep…”.

Even dacht ik dat hij wél mijn talent had herkend en misschien nog kans zou zien om mij alsnog aan ‘n profcarrière als voetballer te helpen, maar dat viel even zwaar tegen toen hij vervolgde met: “Dat was óók net zó’n eigenwijs ventje als jij! Niet luisteren naar de Goede Raad van ‘n man die het weten kan! Ook altijd verkeerde stappen zetten én niet “warm” gekleed zodat hem dat later ooit eens zal gaan opbreken! Ik zeg het je dus nog één keer, door je knieën buigen met tillen én zorg er verdomme voor dat je onderrug niet bloot komt! Begrepen vriend?! Prettige dag verder! En… by the way… je aardappels zijn wel héél lekker! Mijn vrouw komt straks weer ‘n zakje kopen bij jullie… de mazzel.”.
Later mocht ik Cees tegen hem zeggen, maar toch bleef het voor mij altijd “Mijnheer Koppelaar”.

Enige arrogantie was hem niet vreemd, maar hij bedoelde het wel altijd goed met ‘n ieder! Ik ken hem niet anders dan gekleed in trainingspak mét pet! Ook immer opgewekt en altijd groetend!
En eerlijk is eerlijk, ik moet bekennen dat de beste man gelijk heeft gekregen…
Mijn onderrug is finaal naar de kloten gegaan!
“Mijnheer Koppelaar, Rust in Vrede!”.

Back To Top